دکتر حسين حيدري شريف آباد

در گذشته، پايه هاي اقتصاد در مناطق خشك توليدات كشاورزي بوده است و اجداد ما هزاران سال در مناطق خشك با اتخاذ شيوه هاي مناسب به حيات خويش ادامه داده اند. پس از جنگ جهاني دوم، توليد محصولات كشاورزي به دليل استفاده از كودهاي شيميايي و سموم، استفاده از ارقام پر محصول، استفاده از تكنولوژي چاه، مكانيزاسيون و ... به شدت افزايش يافت. استفاده از تكنولوژي، اقتصاد و چهره محيط را تغيير داد و در آينده اين تغيير زيادتر خواهد شد. افزايش توليد در اثر استفاده از تكنولوژي نتايج مثبتي چون مهاجرت كمتر افراد به بار آورد ولي باعث افزايش فرسايش آب و خاك، تخليه بيش از حد آبهاي زيرزميني، آلودگي محيط و ... گرديد. در واقع تكنولوژي بيش از فهم بشر رشد نمود و يا به عبارت ساده تر زيركي بشر بيش از عقل او بوده است. قدرت فهم انسان نسبت به ارتباطات موجود در طبيعت محدود است و در نتيجه پيش بيني او كه استفاده بي رويه از منابع و آلوده كردن محيط چه تأثيري بر زندگي آيندگان مي گذارد مشخص نمي باشد.

دریافت مقاله کامل